اهل دنیا همچون سوارانی هستند که آنها را می برند . و آنها در خوابند .... که این مصداق نیز در حج صدق میکند ... تا نرفته ای خدا خدا میکنی که کی میشه برم .. دل تو دلت نیست .. هزار جور فکر میاد توسرت که سنگ تموم میگزاری و .... اما زمانی که میری انگار مصداق کلام مولا میشی ... در خوابی و فقط روزها یکی پس از دیگری رد میشن و در خواب اون هم چه خوابی ... البته گاهی همون اولا بیدار میشی ولی اونم از جانب معشوقه وگرنه کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد .... و الان هم موندی با یه کوله بار غصه از این که چه مفت از چنگمون رفت و دست خالی برگشتیم و الان هم احساس میکنی که کاش میرفتی و جبران میکردی و شاید اینبار دل به معشوق میبستی و او میشدی و از خود بیخود و خالی از هرگونه منیت .... با تمام این اوصاف کاش دوباره راهی بودم ....
کلمات کلیدی: