فتنه اقتصادی و برنامه‌های جبهه ضددولت

حسین مهدیزاده نراقی

شاید در آغاز کار دولت نهم کمتر چشم تیزبینی می‌توانست روزهای سخت پیش روی دولت را پیش‌بینی کند، روزهای سختی که دولت مکتبی و ولایی باید در دو جبهه بجنگد، جبهه خارجی و جبهه داخلی!
واقعیت این است که پس از محبوبیت فوق‌العاده و چشمگیر دولت های نهم و دهم و استقبال خیره کننده مردمی، دست‌های کوتاه شده و بریده از بیت‌المال در همراهی عجیب با دشمنان خارجی برای اجتماع در هر سطح، برنامه خاصی تدارک دیدند.
برای طبقه سرمایه‌دار، راهبرد القای ناامن بودن سرمایه از همان روزهای ابتدایی دولت نهم در دستور کار قرار گرفت؛ در همان روزها برای سیاسیون و خواص، القای بی‌کفایتی و غیرکارشناسانه بودن طرح‌های دولت از راهبردهای اصلی جبهه مقابل بود.
ولیکن حمایت‌های روزافزون امام خامنه‌ای از دولت و محبوبیت فوق‌العاده دولت مکتبی و شخص رئیس‌جمهور، راه را برای هرگونه اقدام علیه دولت توسط بدخواهان و حسودان می‌بست.
جبهه مقابل باید ترفند جدیدی می‌اندیشید؛ در آغاز کار دولت دهم و پس از فتنه 88 و حماسه نهم دی، سیل خروشان جمعیت می‌رفت تا طومار فتنه‌گران، حامیان و ساکتین فتنه را در هم بپیچد که ناگاه کلید واژه‌ای وارد ادبیات سیاسی ایران شد که در برآیند روانشناسانه جبهه مقابل؛ قشر مذهبی و اصیل جامعه را می‌توانست به امری فرعی مشغول سازد.«جریان انحرافی» کلید واژه حساسی بود که می‌توانست فتنه 88 را به فراموشی بسپارد.در حالی که امام خامنه‌ای حتی در سال 91 نیز به فتنه 88 اشاره می‌کند برخی از سیاسیون با فریب مردم «جریان انحرافی» را خطر اصلی معرفی می‌‌نمایند!
تأکیدات چند باره امام خامنه‌ای در این ایام مبنی بر «فرعی و اصلی کردن امور»(1) و توجه به این نکته حیاتی که مسائل فرعی نباید جای مسائل اصلی را بگیرد عمق تیزبینی امیر علمدار انقلاب را روشن می‌کرد....